Η Oxfam πριν από λίγες μέρες (16/01/17) εξέδωσε μελέτη που δείχνει ότι οι 8 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν περιουσία ίση με τον πλούτο και τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει ο μισός πληθυσμός της γης. Καταγγελίες και αναλύσεις γι’ αυτό το γεγονός έχουν υπάρξει πολλές. Επειδή, όμως, δεν απαιτείται να ανακαλύψουμε εκ νέου τον τροχό, ας αρκεστούμε σε μια αειθαλή ανάλυση, από την οποία παραθέτω την παρακάτω αποστροφή:
«…η συσσώρευση πλούτου στον ένα πόλο είναι λοιπόν ταυτόχρονα συσσώρευση αθλιότητας, εργασιακών δεινών, δουλείας, άγνοιας, αποκτήνωσης και ηθικού υποβιβασμού στον αντίποδα, δηλ. στην πλευρά της τάξης η οποία παράγει το ίδιο της το προϊόν της ως κεφάλαιο.» (Καρλ Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος πρώτος, σελίδα 606, Εκδόσεις ΚΨΜ)
Στο βαθμό, λοιπόν, που αντιλαμβανόμαστε και αποδεχόμαστε ότι τα παραπάνω - που εν παρόδω έχουν γραφτεί τον 19ο αιώνα - διατηρούν σήμερα στο ακέραιο την αξία τους, οφείλουμε να αναμένουμε όχι απλά την συνέχιση και την εντατικοποίηση της βαρβαρότητας και του εργασιακού μεσαίωνα ώστε να συνεχίσουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι κεφαλοποιώντας τον δικό μας μόχθο, τα δικά μας ξενύχτια, την δική μας απόγνωση, τη δική μας μιζέρια και εξαθλίωση.
Όχι δεν θα αρκεστούν σ’ αυτά. Όπως ποτέ τους δεν αρκέστηκαν μόνο σ’ αυτά. Θα «αποικίσουν» (ακόμη περισσότερο) το φαντασιακό μας. Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» θα πολλαπλασιαστούν. Οι πουλημένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι θα αυξηθούν. Η λογική της «απουσίας εναλλακτικής»(TINA) στην απανθρωπιά του κεφαλαίου θα διατρανώνεται. Οι «κουρασμένοι», οι «αδιάφοροι» και οι ηθικά συμβιβασμένοι με τα περιττώματα που κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται κοινωνίες του 21ου αιώνα θα πλημμυρίσουν και θα βρωμίσουν τον τόπο.
Ο φαύλος αυτός κύκλος δεν θα σπάσει από κάποια ιστορική νομοτέλεια. Οι συνθήκες είναι ώριμες, ένεκα κρίσης. Η δυνατότητα και η ευκαιρία για την χειραφέτηση των σύγχρονων κοινωνιών από την δικτατορία των «αριστοκρατών του χρήματος» υπάρχει και βρίσκεται μπροστά μας. Μένει να την αδράξουμε λέγοντας πριν απ’ όλα εκείνο το βροντερό ΌΧΙ. Βγάζοντας αυτή την κραυγή απέναντι στην αποκτήνωση μας. «Εν αρχή ην η κραυγή» λέει ο Holloway και έχει δίκιο. Ο Μποεσί, ήδη από τον 16ο αιώνα, είχε πει: «Δεν σας ζητώ να θέσετε τις χείρες πάνω στον τύραννο για να τον ανατρέψετε, αλλά απλώς να μην τον στηρίζετε πλέον. Τότε θα τον παρατηρήσετε σαν έναν μεγάλο Κολοσσό του οποίου αποσπάστηκε το βάθρο, να πέφτει από το ίδιο του το βάρος και ναι σπάει σε κομμάτια!» (Ετιέν ντε Λα Μποεσί "Πραγματεία περί Εθελοδουλείας". Εκδόσεις Πανοπτικόν, 2012. Σελίδα 15).
Ας πούμε, επιτέλους, αυτό το κοσμοϊστορικό ΌΧΙ και ας πάψουμε πλέον να δίνουμε στους δυνάστες μας την εξουσία για να μας καταδυναστεύουν.
No comments:
Post a Comment